بررسی ارتباط ویتیلیگو با اختلالات عملکرد تیروئید

مقدمه: با توجه به اختلاف نظر در ارتباط بین ویتیلیگو و اختلالات عملکرد غده تیروئید این تحقیق به منظور تعیین رابطه ویتیلیگو با اختلالات عملکرد تیروئید برروی مبتلایان به ویتیلیگو و مقایسه آن با گروه شاهد در تهران در سال 1380 انجام شد. مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مورد ـ شاهدی بر روی مبتلایان به ویتیلیگو مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های پوست بیمارستان لقمان حکیم و بوعلی و افراد شاهد انجام گرفت. مبتلایانی که حداقل یک سال از شروع بیماری آنها گذشته بود، به عنوان افراد گروه مورد وارد مطالعه شدند و اطلاعات لازم آنها ثبت گردید. مراجعه‌کنندگان فاقد ویتیلیگو که از نظر سن و جنس با افراد گروه مورد همسان شده بودند نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. میزان T3، T4، TSH وT3RU نمونه خون وریدی افراد مورد و شاهد سنجیده شد و FTI از طریق محاسبه به دست آمد. هیپرتیروئیدی و هیپوتیروئیدی در دو گروه براساس FTI و سطح T3 سرم (برای موارد هیپرتیروئید از نوع T3) مشخص گردید. یافته‌ها با کمک آماره‌های آزمون t، مجذور کای و آزمون فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: افراد مورد مطالعه در هر گروه 30 نفر شامل 73% زن و 27% مرد بودند. سن آنها 4/11±7/31 در گروه مورد و 2/11±7/31 در گروه شاهد بود. مدت ابتلا به ویتیلیگو در بیماران 4/2±3/8 سال و سطح درگیری پوستی آنها 5/12±4/22% بود. یک نفر از آنها دارای علایم هیپرتیروئیدی بود. سطح سرمی T3 در گروه مورد 45±150 و در گروه شاهد 47± 149 نانوگرم در دسی‌لیتر، T4 در گروه مورد 8/2± 8/8 و در گروه شاهد 2/3 ±5/7 میکروگرم در دسی‌لیتر، TSH در گروه مورد 5/0±75/0 و در گروه شاهد 5/0±81/0 میکرویوینت در میلی‌لیتر، T3RU در گروه مورد 2/3/0±1/31 و در گروه شاهد 2/4±8/29% و FTI در گروه مورد 97/0±8/2 و در گروه شاهد 55/0±5/2 بود. با آزمون t هیچ کدام از اختلافات بین دو گروه معنی‌دار نبود. براساس FTI در 6/16% از مبتلایان اختلالات عملکرد تیروئید شامل 10% هیپرتیروئیدی و 6/6% هیپوتیروئیدی وجود داشت. در گروه شاهد هیچ موردی از اختلال عملکرد تیروئید مشاهده نشد. آماره‌های مجذور کای و آزمون فیشر نشان داد که این اختلاف در دو گروه معنی‌دار است (05/0(p